This essay attempts to show why deliberation is not of ends for Aristotle, not only because deliberation is concerned with means, but because ends are grasped by wish. Such wishing, I argue, is a form of rational intuition that is non-discursive and analogous to seeing and therefore not at all like the discursive thought involved in deliberation. Such a reading also helps shed light on the nature of contemplation and therefore on happiness in Aristotle.

In this paper I attempt to understand the implications of a kara's claim that liberation is not an action. If liberation is not an action, how is it up to us and therefore our responsibility? What role do actions have in a life concerned with liberation? The key to understanding a kara's view, I suggest, requires broad reflection on his claim in his commentary on Brahma S tra I.1.4 that cessation of action in accordance with Vedic prohibition is not an (...) action. I will conclude by discussing the implications of this interpretation on the nature of m y in a kara. (shrink)

The gathering consensus on the inclusive/exclusive debate regarding happiness in the Nicomachean Ethics seems to be that both sides of the story are partly right. For while the life of happiness (understood as the total life of an individual) is inclusive of ethical and contemplative virtue among other things, the central activity of happiness is exclusively contemplation. The discussions of the Eudemian Ethics, on the other hand, seem to suggest that this text is broadly inclusive. The view I defend here (...) is that the Eudemian text is no more and no less inclusive that the Nicomachean version, although there are significant differences between them in terms of the life of contemplation. That is, I argue that the Eudemian Ethics is concerned with the political life and the actualization of theōria in this context, and suggest that the Nicomachean Ethics is concerned with contemplation in the context of both political and philosophical lives. (shrink)

This chapter contains sections titled: Notes.

The relationship between ethics and trust is ambiguous as ethics can promote trust, whilst trust can simultaneously be abused resulting in unethical behaviour. In this contribution to the debate on trust and ethics the focus is specifically on the role that ethics can play in facilitating trustworthiness. The article starts with a definition of the concept trustworthiness. It then reports on an empirical longitudinal study on trustworthiness that was conducted in a South African company in the insurance industry. The facilitators (...) of trustworthiness that were identified in this study and their relative contributions to trustworthiness are then discussed. Finally the implications of these findings for the ethical conduct of managers are discussed. It is demonstrated how ethical managerial conduct can enhance the trustworthiness of managers. (shrink)

We introduce Kripke models for propositional substructural logics with strong negation, and show the completeness theorems for these logics using an extended Ishihara's canonical model construction method. The framework presented can deal with a broad range of substructural logics with strong negation, including a modified version of Nelson's logic N$^-$, Wansing's logic COSPL, and extended versions of Visser's basic propositional logic, positive relevant logics, Corsi's logics and M\'endez's logics.

Makalede İlâhî vahyin insanın ontolojik gerçekliğini göz ardı etmediğini, ontolojik gerçekliği üzerinden insanlara mesaj verdiği konusu ele alınmıştır. Bu durum, rüya ve şeriatlerin farklılığıyla ispat edilmeye, bu fikre temayül gösteren ancak Kur’ân hakkında olumsuz bir argüman olarak kullanan Montgomery Watt gibi müsteşriklere de cevap verilmeye çalışılmıştır. Bu yapılırken ilk önce bilinçaltının anlaşılması hususunda bazı örnekler verilmiş sonra rüya sembollerinde baskın olan kültürel unsurlara temas edilmiştir. Rüyalardaki sembollerin şekillenmesinde mantıksal bağı irdeleyen İslam ulemasının açıklamalarına ve rüya tevillerine de yer verilmiştir. Bu (...) yorum ve tevillerden anlaşıldığı kadarıyla insanlarda ortak görülen sembollerin Jung’un arketip, İslam ulemasının ise zihinsel kalıp ve manaların elbisesi dediği bir nevi kültürün kodlarından oluşan bilinçaltı alfabesi tarafından formlaştığı anlaşılmaktadır. Dini değer ve ifadeler Müslüman kültürde en dominant öğeler olduğundan Müslüman yorumcular genelde rüya sembollerini Kur’an ve hadisteki sözler veya bu sembolleri çağrıştıran ifadelerle yorumlamaya çalışmışlardır. Bu mantıktan hareketle tefsirde büyük problem olarak görülen Hz. İbrahim’in, oğlu İsmail’i kurban etme olayı ele alınmış ve nasıl anlaşılmasının gerektiği üzerinde durulmuştur. Bunun, baskın kültür altında sembolleşen bir rüya olduğu ve İsrail Oğullarına ‘Bakar’ kesme emriyle toplumun yanlış algısının değiştirilmesinin amaçlanması gibi çocukların tanrılara kurban edildiği ortamdaki yanlışlığın giderilmesi, kurban ritüelini tebdil edilmesinin amaçlandığı ifade edilmiştir. Daha sonra şeriat-ontolojik gerçeklik ilişkisi irdelenmiş, dinde bütün insanların ortak fıtratının esas alındığı ve bundan dolayı dinin bütün insanlar için değişmeyen bir olgu, şeriatlerin ise kültürün baskın olduğu ve dolayısıyla bir yönüyle ilişki içinde olduğu toplumsal bilinçaltı olduğu vurgulanmıştır. Kur’ân’da, dinin temel prensipleri ve resullerin üzerine birleştikleri kapsamlı şeriat kanunları dile getirilmiştir. Genel hatlarıyla din, Allah’ın varlıkları üzerine yarattığı (insanın tabiatının kolektif değişmezliğine dayalı) ve bütün mahlûkata sevimli geleni, marufu emretmeyi, münkerden nehyi, temiz şeyleri helal eden, zararlı olan şeyleri haramı eden emirleri içermektedir. İslam ulemasına göre bütün semavi dinlerde esas olan Allah’a, meleklerine, resullerine, kitaplarına ve ahiret gününe iman etmek, insanın yaptığı takdirde Müslüman olacağı fiilleri işlemektir. Bu iman da doğal olarak dünyadan yüz çevirmeyi, ahirete yönelmeyi, güzel ahlakı edinmeyi ve kötü ahlaktan da kaçınmayı gerektirir. Ancak şeriatlar ise birbirinden farklılık gösterebilir. Çünkü şeriatlar dinin indiği toplumun hallerini ve maslahatlarını esas aldığından değişiklik arz eder. Şeriatların farklılaşmasında toplumsal bilinçaltının göz ardı edilmediğini göstermek bağlamında Kur’ân’dan örnekler verilmek suretiyle savunulan tez ispat edilmeye çalışılmıştır. Bunlardan birisi, Kur’ân’da Arapların ortak duygularının esas alınması, kültürel bazı unsurların kullanılması, bir diğeri de yabancı isimlerin Arapların ifade ettiği şekliyle, ümmi anlayışa uygun kullanılmasıdır. Ayrıca bu konuda bazı helal yiyeceklerin Yahudilere haram kılınması ve diğer şeriatlerde yer alan bazı farklılıklar üzerinde durulmuştur. Helal yiyeceklerin haram kılınması konusunda Hz. Yakub’un yakalandığı ağır hastalıktan iyileştiği takdirde sevdiği yiyecekleri yememeyi nezretmesi, buna bağlı olarak iyileşince deve eti ve sütünü yiyip içmemesi, daha sonra çocukları ve ümmetinin de bu yiyeceklerden uzak durması sonucunda Tevrat’ta bunların haram kılınması örneği üzerinde durulmuştur. Bu örnek, şeriatlerin farklılaşmasının nedeninin bir şeye karşı tavrın toplumsal bir alışkanlık halini almasının sonucu olduğu ifade edilmiştir. Nitekim teravih namazının Müslümanlarca toplu kılınması ve buna devam edilmesi durumunda farz kılınır endişesiyle evlerinde kılmalarını tavsiye eden Allah Resulünün endişesinin de bunu pekiştirdiği dile getirilmiştir. Diğer şeriatlerde bazı farklılıklar konusunda ise orucun öncekilere farz kılınmasına rağmen keyfiyetinin farklı olması üzerinde durulmuştur. Aynı şekilde namaz, zekât ve haccın semavî dinlerinin hepsinde olmasına rağmen keyfiyetinin değiştiği örneklerle izah edilmiştir. Bu doğrultuda milletlerin yaşam tarzlarının ve kültürünün dolayısıyla toplumsal bilinçaltı şeriatlerin farklılığında gözönüne alındığı ifade edilmiştir. Nitekim İsâ peygambere tabi olanların kendilerine emredilmemekle birlikte Allah’ın rızasını elde etmek için ruhbanlığı kendilerine farz kılmaları ve buna devam etmeleri karşısında Allah’ın buna itibar ederek, ruhbanlıkta bulunanlara ücretlerini verdiğini ifade etmesi de bu durumu pekiştirmektedir. Sonuç olarak din ve dine taalluk eden her şeyin insanlığın ortak fıtratını esas aldığını, şeriatten şeriate değişiklik gösteren unsurların da kültürel ve bir yönüyle toplumsal bilinçaltıyla ilgili olan hususlar olduğu ortaya konulmaya çalışılmıştır. (shrink)

Sobre el libro: Con el siglo XX ha finalizado una época de la historia. Las dos guerras mundiales acentúan las tensiones que abren paso a un orden que sucumbe en 1989 con la caída del muro de Berlín. El desarrollo de la técnica y la aparición de la televisión anulan la distancia entre sujeto y objeto característica del pensamiento moderno. Las nuevas tecnologías se convierten en plataforma de importantes cambios sociales cuando comienza un nuevo milenio. Los analistas de tendencias descubren (...) el nacimiento de una nueva sensibilidad que busca pensar de otro modo al hombre, el mundo y la cultura. Romano Guardini anticipó algunos de los problemas que recibía el siglo XX y que debían encontrar una nueva orientación. En 1918 afirma la primacía del Logos sobre el Ethos subrayando cómo el respeto al ser, a la verdad y al sentido de la realidad protegen al hombre. Desde una profunda confianza en la capacidad humana de conocer, ofrece como respuesta a los problemas que plantea la tradición intelectual que le precede un modo de contemplar al hombre desde la revelación que puede ayudar a pensar el curso de la cultura contemporánea. Sobre la autora: Mónica Codina es profesora de la Facultad de Comunicación de la Universidad de Navarra. Entre sus publicaciones hay que destacar El sigilo de la memoria. Tradición y nihilismo en la narrativa de Dostoyevski (Pamplona, 1997), una visión de la antropología subyacente a la narrativa de Dostoyevski; De la ética desprotegida. Ensayos sobre deontología de la comunicación (Pamplona, 2001), sobre la dimensión ética de las profesiones ligadas a la comunicación; y Jornalism for Integration. The Muhammad Cartoons, en colaboración con Jordi Rodríguez-Virgili, publicado en Javnost-The Public, vol. 14 (2007), nº 2, donde se discute el concepto europeo de libertad de expresión. (shrink)

Espera que te cuente. Tres jornadas en el itinerario filosófico de Reyes Mate -- En diálogo con Reyes Mate sobre justicia, memoria y democracia.